Ο Άγιος Νικόλαος ( Άγιος όπως συνηθίζεται να αποκαλείται απο τους περισσότερους Κρητικούς), είναι η πρωτεύουσα τουΝομού Λασιθίου και βρίσκεται στη βόρεια ακτογραμμή της Κρήτης, στη Δυτική πλευρά του κόλπου του Μεραμβέλλου. Η ονομασία του προήλθε από το βυζαντινό εκκλησάκι που βρίσκεται στον όρμο Αγίου Νικολάου. Παλαιότερη γνωστή ονομασία,Μαντράκι, καθώς υπήρχαν πολλές μάντρες με κατσίκια που ξεχειμώνιαζαν. Άλλη γνωστή ονομασία κι αυτή που ακόμα χρησιμοποιούν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, Γιαλός.
Από το έτος 2000, λόγω του σχεδίου Καποδίστρια, στο Δήμο Αγίου Νικολάου συγχωνεύθηκαν οι κοινότητες Κριτσάς, Ελούντας,Λιμνών, Καλού Χωριού, Βρουχά, Σκινιά, Λούμα, Ζενίων, Έξω Ποτάμων, Κρούστα, Έξω Λακωνίων, Μέσα Λακωνίων και Πρίνας. Από το έτος 2011 κι έπειτα από το νόμο Καλλικράτη , στο δήμο Αγίου Νικολάου συγχωνεύθηκαν ο δήμος Νεαπόλεως και η κοινότητα Βραχασίου.Η οικονομία της περιοχής βασίζεται στον τουρισμό, στην καλλιέργεια ελιάς και στη μη σταυλισμένη κτηνοτροφία. Οι μόνιμοι κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ήταν 19.593 . Χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης οι πολλές παραλίες της, οι οποίες κάθε χρόνο πιστοποιούνται για την καθαριότητα και τις παροχές τους.
Από το έτος 2000, λόγω του σχεδίου Καποδίστρια, στο Δήμο Αγίου Νικολάου συγχωνεύθηκαν οι κοινότητες Κριτσάς, Ελούντας,Λιμνών, Καλού Χωριού, Βρουχά, Σκινιά, Λούμα, Ζενίων, Έξω Ποτάμων, Κρούστα, Έξω Λακωνίων, Μέσα Λακωνίων και Πρίνας. Από το έτος 2011 κι έπειτα από το νόμο Καλλικράτη , στο δήμο Αγίου Νικολάου συγχωνεύθηκαν ο δήμος Νεαπόλεως και η κοινότητα Βραχασίου.Η οικονομία της περιοχής βασίζεται στον τουρισμό, στην καλλιέργεια ελιάς και στη μη σταυλισμένη κτηνοτροφία. Οι μόνιμοι κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ήταν 19.593 . Χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης οι πολλές παραλίες της, οι οποίες κάθε χρόνο πιστοποιούνται για την καθαριότητα και τις παροχές τους.
ΜΈΡΗ ΣΤΟΝ ΆΓΙΟ ΝΙΚΌΛΑ!!!
Σπιναλόγκα!!!
Η Σπιναλόγκα είναι ένα μικρό νησί το οποίο κλείνει από τα βόρεια τον κόλπο της Ελούντας στην Επαρχία Μεραμπέλλου του νομού Λασιθίου Κρήτης. Το αρχαίο του όνομα ήταν Καλυδών, αλλά μετά την κατάληψη του από τους Ενετούς ονομάστηκε στα λατινικά "spina lunga" (προφορά: σπίνα λούνγκα), που σημαίνει «μακρύ αγκάθι». Από αυτή την ονομασία και με παράφραση το νησάκι πήρε την σημερινή του ονομασία. Οχυρώθηκε άριστα από τους Ενετούς τόσο από κατασκευαστικής και αρχιτεκτονικής άποψης όσο και από απόψεως αισθητικής του όλου τοπίου που και σήμερα ακόμη διατηρεί την ομορφιά του.
Ιστορία
Ο Ενετός χαρτογράφος Βιντσέντσο Κορονέλλι υποστηρίζει πως η Σπιναλόγκα δεν ήταν πάντα νησί, αλλά ήταν φυσικά ενωμένη με την γειτονική χερσόνησο Κολοκύθα. Αναφέρει πως το 1526, οι Ενετοί κατέστρεψαν μέρος της χερσονήσου και δημιούργησαν το νησί. Λόγω της τοποθεσίας του το νησί ήταν ήδη οχυρωμένο από την αρχαιότητα προκειμένου να προστατευθεί η είσοδος στο λιμάνι της αρχαίας πόλης Όλους. Η ονομασία της πόλης αυτής συνδέεται με τη δεύτερη εκδοχή προέλευσης της ονομασίας "Σπιναλόγκα", που, σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, προέκυψε γύρω στο 13ο αιώνα με νονούς τους Ενετούς κατακτητές, οι οποίοι, αφού δεν είχαν εξοικείωση με την ελληνική γλώσσα, παρέφθειραν (παράφρασαν) το τοπωνύμιο «στην Ολούντα» σε Σπιναλόντε αρχικά (13ος αιώνας) και αργότερα σε Σπιναλόγκα. Όχι τυχαία βέβαια, γιατί το Σπιναλόγκα τους ήταν ήδη γνωστό από μία νησίδα στη Βενετία, τη σημερινή Τζιουντέκα (Εβραϊκή).
Αραβικές επιδρομές
Η Όλους, και γενικότερα η ευρύτερη περιοχή, ερημώθηκαν το 7ο αιώνα λόγω των αραβικών επιδρομών στην Μεσόγειο. Η Όλους παρέμεινε εγκαταλελειμμένη μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα όταν οι Ενετοί εκμεταλλεύτηκαν την περιοχή για την συγκέντρωση αλατιού από τα αλμυρά νερά του κόλπου. Συνεπώς, η περιοχή απέκτησε σημαντική αξία ως εμπορικό κέντρο και συστηματικά κατοικήθηκε ξανά. Αυτό το γεγονός, καθώς και η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, οδήγησαν τους Ενετούς στην οχύρωση του νησιού.
Ενετικό οχυρό & Τουρκοκρατία
Άρχισε να οχυρώνεται το 1574 όταν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Κύπρο και οι Ενετοί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θα ερχόταν και η σειρά της Κρήτης. Με την οχύρωση του νησιού αυτού οι Ενετοί ήθελαν αφενός να διαφυλάξουν στον κόλπο της Ελούντας τα πλοία τους από τους πειρατές και από τον τουρκικό στόλο, αλλά και να εξασφαλίσουν τις αλυκές της Ελούντας από όπου θα έπαιρναν το αλάτι για την Μεσευρώπη αφού είχαν στερηθεί των παρομοίων της Κύπρου.Μετά την κατάληψη της Κρήτης το 1649 από τους Τούρκους η Σπιναλόγκα έμεινε ακόμη στα χέρια των Ενετών άλλα 65 χρόνια μέχρι το 1715. Αυτό οφείλεται στην άρτια οχύρωση της. Όπως πληροφόρησε τον Βενετό Δόγη ο Γενικός Προνοητής Δολφίν στις 26 Νοεμβρίου του έτους αυτού, τόσο οι Προνοητές της Σούδας Αλβίζε Μάνιο και Πάολο Πασκουάλι όσο και ο Προνοητής της Σπιναλόγκας Φραγκίσκος Γιουστινιάν έκαναν το καθήκον τους, αλλά δεν μπόρεσαν να προβάλουν ισχυρή αντίσταση. Όλο αυτό το διάστημα των 65 χρόνων εκεί έβρισκαν καταφύγιο οι "Χαΐνηδες" οι επαναστάτες Κρητικοί που μην αντέχοντας τους σκοτωμούς, τις δολοφονίες, τους απαγχονισμούς, τι λεηλασίες, τους εξανδραποδισμούς που από την πρώτη μέρα εφάρμοσαν οι νέοι κατακτητές Τούρκοι στο νησί, ανέβηκαν στο βουνό και άρχισε αμέσως το αντάρτικο με τις συνεχείς επαναστάσεις μέχρι το 1898 που έφυγε και ο τελευταίος Τούρκος από την Κρήτη.
Λεπροκομείο
Το 1905 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο όπου οδηγήθηκαν όλοι οι λεπροί της Κρήτης, οι οποίοι πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι στη «Μεσκινιά», έξω από το Ηράκλειο και θεωρούνταν εστία μολύνσεως και για τον υπόλοιπο λαό.
Κατά την περίοδο της Ιταλογερμανικής κατοχής οι κατακτητές δεν τολμούσαν να αφήσουν ελεύθερους τους λεπρούς και ήταν αναγκασμένοι να τους τροφοδοτούν οι ίδιοι, δεδομένου ότι το απέναντι χωριό Πλάκα το είχαν εκκενώσει και είχαν διώξει τους κατοίκους σε άλλα χωριά, όλη δε την παράλια περιοχή την είχαν οχυρώσει με πολυβολεία, υπόγειες στοές, ναρκοπέδια γιατί φοβούνταν απόβαση των Άγγλων σ' εκείνο το μέρος. Ούτε ποτέ μπήκε στο νησάκι Ιταλός ή Γερμανός και γι' αυτό λειτουργούσαν παράνομα ραδιόφωνα και ο γιατρός Διευθυντής Γραμματικάκης αντέγραφε τις ειδήσεις του Λονδίνου και του Καΐρου και τις μοίραζε ως δελτία ειδήσεων στους κατοίκους.Τελικά το 1957 έκλεισε ιαθέντων των λεπρών με τη χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων.
Σύγχρονη εποχή
Μετά το 1957 για αρκετές δεκαετίες έμεινε αναξιοποίητη και μετά το ενδιαφέρον των πολυάριθμων τουριστών άρχισε να γίνεται συστηματική αναστήλωση και επισκευή των παλαιών κτισμάτων, των οχυρωματικών ενετικών τειχών, των παλαιών οικιών, των δρόμων κλπ.
Χιλιάδες επισκέπτες επισκέπτονται κάθε χρόνο το πανέμορφο αυτό νησάκι με καραβάκια που ξεκινούν κάθε μία ώρα από τον Άγιο Νικόλαο, την Ελούντα και την Πλάκα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι στην στεριά και απέχει περίπου 800 μέτρα
Η Σπιναλόγκα είναι ένα μικρό νησί το οποίο κλείνει από τα βόρεια τον κόλπο της Ελούντας στην Επαρχία Μεραμπέλλου του νομού Λασιθίου Κρήτης. Το αρχαίο του όνομα ήταν Καλυδών, αλλά μετά την κατάληψη του από τους Ενετούς ονομάστηκε στα λατινικά "spina lunga" (προφορά: σπίνα λούνγκα), που σημαίνει «μακρύ αγκάθι». Από αυτή την ονομασία και με παράφραση το νησάκι πήρε την σημερινή του ονομασία. Οχυρώθηκε άριστα από τους Ενετούς τόσο από κατασκευαστικής και αρχιτεκτονικής άποψης όσο και από απόψεως αισθητικής του όλου τοπίου που και σήμερα ακόμη διατηρεί την ομορφιά του.
Ιστορία
Ο Ενετός χαρτογράφος Βιντσέντσο Κορονέλλι υποστηρίζει πως η Σπιναλόγκα δεν ήταν πάντα νησί, αλλά ήταν φυσικά ενωμένη με την γειτονική χερσόνησο Κολοκύθα. Αναφέρει πως το 1526, οι Ενετοί κατέστρεψαν μέρος της χερσονήσου και δημιούργησαν το νησί. Λόγω της τοποθεσίας του το νησί ήταν ήδη οχυρωμένο από την αρχαιότητα προκειμένου να προστατευθεί η είσοδος στο λιμάνι της αρχαίας πόλης Όλους. Η ονομασία της πόλης αυτής συνδέεται με τη δεύτερη εκδοχή προέλευσης της ονομασίας "Σπιναλόγκα", που, σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, προέκυψε γύρω στο 13ο αιώνα με νονούς τους Ενετούς κατακτητές, οι οποίοι, αφού δεν είχαν εξοικείωση με την ελληνική γλώσσα, παρέφθειραν (παράφρασαν) το τοπωνύμιο «στην Ολούντα» σε Σπιναλόντε αρχικά (13ος αιώνας) και αργότερα σε Σπιναλόγκα. Όχι τυχαία βέβαια, γιατί το Σπιναλόγκα τους ήταν ήδη γνωστό από μία νησίδα στη Βενετία, τη σημερινή Τζιουντέκα (Εβραϊκή).
Αραβικές επιδρομές
Η Όλους, και γενικότερα η ευρύτερη περιοχή, ερημώθηκαν το 7ο αιώνα λόγω των αραβικών επιδρομών στην Μεσόγειο. Η Όλους παρέμεινε εγκαταλελειμμένη μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα όταν οι Ενετοί εκμεταλλεύτηκαν την περιοχή για την συγκέντρωση αλατιού από τα αλμυρά νερά του κόλπου. Συνεπώς, η περιοχή απέκτησε σημαντική αξία ως εμπορικό κέντρο και συστηματικά κατοικήθηκε ξανά. Αυτό το γεγονός, καθώς και η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, οδήγησαν τους Ενετούς στην οχύρωση του νησιού.
Ενετικό οχυρό & Τουρκοκρατία
Άρχισε να οχυρώνεται το 1574 όταν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Κύπρο και οι Ενετοί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θα ερχόταν και η σειρά της Κρήτης. Με την οχύρωση του νησιού αυτού οι Ενετοί ήθελαν αφενός να διαφυλάξουν στον κόλπο της Ελούντας τα πλοία τους από τους πειρατές και από τον τουρκικό στόλο, αλλά και να εξασφαλίσουν τις αλυκές της Ελούντας από όπου θα έπαιρναν το αλάτι για την Μεσευρώπη αφού είχαν στερηθεί των παρομοίων της Κύπρου.Μετά την κατάληψη της Κρήτης το 1649 από τους Τούρκους η Σπιναλόγκα έμεινε ακόμη στα χέρια των Ενετών άλλα 65 χρόνια μέχρι το 1715. Αυτό οφείλεται στην άρτια οχύρωση της. Όπως πληροφόρησε τον Βενετό Δόγη ο Γενικός Προνοητής Δολφίν στις 26 Νοεμβρίου του έτους αυτού, τόσο οι Προνοητές της Σούδας Αλβίζε Μάνιο και Πάολο Πασκουάλι όσο και ο Προνοητής της Σπιναλόγκας Φραγκίσκος Γιουστινιάν έκαναν το καθήκον τους, αλλά δεν μπόρεσαν να προβάλουν ισχυρή αντίσταση. Όλο αυτό το διάστημα των 65 χρόνων εκεί έβρισκαν καταφύγιο οι "Χαΐνηδες" οι επαναστάτες Κρητικοί που μην αντέχοντας τους σκοτωμούς, τις δολοφονίες, τους απαγχονισμούς, τι λεηλασίες, τους εξανδραποδισμούς που από την πρώτη μέρα εφάρμοσαν οι νέοι κατακτητές Τούρκοι στο νησί, ανέβηκαν στο βουνό και άρχισε αμέσως το αντάρτικο με τις συνεχείς επαναστάσεις μέχρι το 1898 που έφυγε και ο τελευταίος Τούρκος από την Κρήτη.
Λεπροκομείο
Το 1905 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο όπου οδηγήθηκαν όλοι οι λεπροί της Κρήτης, οι οποίοι πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι στη «Μεσκινιά», έξω από το Ηράκλειο και θεωρούνταν εστία μολύνσεως και για τον υπόλοιπο λαό.
Κατά την περίοδο της Ιταλογερμανικής κατοχής οι κατακτητές δεν τολμούσαν να αφήσουν ελεύθερους τους λεπρούς και ήταν αναγκασμένοι να τους τροφοδοτούν οι ίδιοι, δεδομένου ότι το απέναντι χωριό Πλάκα το είχαν εκκενώσει και είχαν διώξει τους κατοίκους σε άλλα χωριά, όλη δε την παράλια περιοχή την είχαν οχυρώσει με πολυβολεία, υπόγειες στοές, ναρκοπέδια γιατί φοβούνταν απόβαση των Άγγλων σ' εκείνο το μέρος. Ούτε ποτέ μπήκε στο νησάκι Ιταλός ή Γερμανός και γι' αυτό λειτουργούσαν παράνομα ραδιόφωνα και ο γιατρός Διευθυντής Γραμματικάκης αντέγραφε τις ειδήσεις του Λονδίνου και του Καΐρου και τις μοίραζε ως δελτία ειδήσεων στους κατοίκους.Τελικά το 1957 έκλεισε ιαθέντων των λεπρών με τη χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων.
Σύγχρονη εποχή
Μετά το 1957 για αρκετές δεκαετίες έμεινε αναξιοποίητη και μετά το ενδιαφέρον των πολυάριθμων τουριστών άρχισε να γίνεται συστηματική αναστήλωση και επισκευή των παλαιών κτισμάτων, των οχυρωματικών ενετικών τειχών, των παλαιών οικιών, των δρόμων κλπ.
Χιλιάδες επισκέπτες επισκέπτονται κάθε χρόνο το πανέμορφο αυτό νησάκι με καραβάκια που ξεκινούν κάθε μία ώρα από τον Άγιο Νικόλαο, την Ελούντα και την Πλάκα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι στην στεριά και απέχει περίπου 800 μέτρα
Κουτσουράς!!!
Ο Κουτσουράς είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Λασιθίου, ανατολικά της Ιεράπετρας, στο οποίο διαμένουν 818 κάτοικοι με βάση την απογραφή πληθυσμού του 2001. Είναι η έδρα της Δημοτικής ενότητας Μακρύ Γιαλού του δήμου Ιεράπετρας. Η απόστασή του από την πόλη του Αγίου Νικολάου είναι 58 χιλιόμετρα, από την Ιεράπετρα 22 χιλιόμετρα και από τη Σητεία 37. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία (καλλιέργεια πρώιμων κηπευτικών, ελαιοκομία) και δευτερευόντως με τουριστικά επαγγέλματα.Στον Κουτσουρά μπορεί κανείς να δει το άλσος του Απηγανιά, με υποδομή για φιλοξενία συναυλιών και ποικίλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Από το άλσος ξεκινά ένα φαράγγι, το οποίο έπειτα από διαδρομή μισής ώρας, καταλήγει σε ένα εκκλησάκι. Η παραλία έχει σκούρο σταχτί βότσαλο και είναι βραβευμένη με γαλάζιες σημαίες από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ιστορικά στοιχεία
Ο Κουτσουράς όπως φαίνεται από τα όρη βόρεια του χωριού.
Το χωριό οφείλει την ονομασία του, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή από τα κούτσουρα, τα οποία προήλθαν από την κοπή των πεύκων, που γινόταν στην περιοχή με σκοπό τη συστηματική καλλιέργεια. Άλλη παρεμφερής εκδοχή αναφέρει ότι τα επιφανειακά ύδατα μετέφεραν ξύλα (κούτσουρα) από τα γύρω ορεινά μέρη στον κάμπο του Κουτσουρά.Οι κάτοικοι του χωριού εγκαταστάθηκαν στον οικισμό γύρω στο 1950, προερχόμενοι από τα γύρω ορεινά χωριά και κυρίως από τοΣταυροχώρι. Ο κύριος ναός του χωριού είναι της Αγίας Ειρήνης, ενώ πολιούχος άγιος είναι ο Άγιος Αντώνιος. Μάλιστα, θρυλείται ότι την ημέρα της εορτής του εν λόγω Αγίου, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι αποπειράθηκαν να σκοτώσουν τους κατοίκους. Αυτοί κλείστηκαν αρχικά στο ναό και έπειτα από τις δεήσεις τους, το ιερό της εκκλησίας σχίστηκε στα δύο και με τον τρόπο αυτό κατάφεραν να σωθούν.
Ο Κουτσουράς είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Λασιθίου, ανατολικά της Ιεράπετρας, στο οποίο διαμένουν 818 κάτοικοι με βάση την απογραφή πληθυσμού του 2001. Είναι η έδρα της Δημοτικής ενότητας Μακρύ Γιαλού του δήμου Ιεράπετρας. Η απόστασή του από την πόλη του Αγίου Νικολάου είναι 58 χιλιόμετρα, από την Ιεράπετρα 22 χιλιόμετρα και από τη Σητεία 37. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία (καλλιέργεια πρώιμων κηπευτικών, ελαιοκομία) και δευτερευόντως με τουριστικά επαγγέλματα.Στον Κουτσουρά μπορεί κανείς να δει το άλσος του Απηγανιά, με υποδομή για φιλοξενία συναυλιών και ποικίλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Από το άλσος ξεκινά ένα φαράγγι, το οποίο έπειτα από διαδρομή μισής ώρας, καταλήγει σε ένα εκκλησάκι. Η παραλία έχει σκούρο σταχτί βότσαλο και είναι βραβευμένη με γαλάζιες σημαίες από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ιστορικά στοιχεία
Ο Κουτσουράς όπως φαίνεται από τα όρη βόρεια του χωριού.
Το χωριό οφείλει την ονομασία του, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή από τα κούτσουρα, τα οποία προήλθαν από την κοπή των πεύκων, που γινόταν στην περιοχή με σκοπό τη συστηματική καλλιέργεια. Άλλη παρεμφερής εκδοχή αναφέρει ότι τα επιφανειακά ύδατα μετέφεραν ξύλα (κούτσουρα) από τα γύρω ορεινά μέρη στον κάμπο του Κουτσουρά.Οι κάτοικοι του χωριού εγκαταστάθηκαν στον οικισμό γύρω στο 1950, προερχόμενοι από τα γύρω ορεινά χωριά και κυρίως από τοΣταυροχώρι. Ο κύριος ναός του χωριού είναι της Αγίας Ειρήνης, ενώ πολιούχος άγιος είναι ο Άγιος Αντώνιος. Μάλιστα, θρυλείται ότι την ημέρα της εορτής του εν λόγω Αγίου, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι αποπειράθηκαν να σκοτώσουν τους κατοίκους. Αυτοί κλείστηκαν αρχικά στο ναό και έπειτα από τις δεήσεις τους, το ιερό της εκκλησίας σχίστηκε στα δύο και με τον τρόπο αυτό κατάφεραν να σωθούν.
Παλαίκαστρο!!!
Το Παλαίκαστρο βρίσκεται 18 χιλιόμετρα ανατολικά της Σητείας. Διοικητικά, υπάγεται στο Νομό Λασιθίου, και είναι πρωτεύουσα του Δήμου Ιτάνου με πληθυσμό 1.300 κάτοικους. Στην ευρύτερη περιοχή του Παλαικάστρου βρίσκονται αρχαιολογικά και ιστορικά μνημεία. Ιδιαίτερα γνωστό είναι το σπάνιο φοινικόδασος Βάι, που απέχει 7 χιλιόμετρα από τον οικισμό.
Το Παλαίκαστρο βρίσκεται 18 χιλιόμετρα ανατολικά της Σητείας. Διοικητικά, υπάγεται στο Νομό Λασιθίου, και είναι πρωτεύουσα του Δήμου Ιτάνου με πληθυσμό 1.300 κάτοικους. Στην ευρύτερη περιοχή του Παλαικάστρου βρίσκονται αρχαιολογικά και ιστορικά μνημεία. Ιδιαίτερα γνωστό είναι το σπάνιο φοινικόδασος Βάι, που απέχει 7 χιλιόμετρα από τον οικισμό.
Σφάκα Σητείας!!!
Η Σφάκα είναι κρητικό χωριό του Δήμου Σητείας στον Νομό Λασιθίου (υπάρχουν δύο χωριά στον νομό Λασιθίου με το ίδιο όνομα, το άλλο βρίσκεται στον Δήμο Ιτάνου). Βρίσκεται στην Εθνική Οδό Σητείας - Αγίου Νικολάου, απέχοντας 33 χιλιόμετρα από την πρώτη και 40 από το δεύτερο. Έχει 328 κατοίκους (2001) και χωρίζεται από τον κεντρικό δρόμο σε δύο συνοικισμούς το πάνω και κάτω χωριό.
Ονομασία
Η ονομασία του χωριού οφείλεται σε πηγή με πικροδάφνες (σφάκες). Αναφέρεται για πρώτη φορά στην ενετική απογραφή του 1583 με το όνομα «Sfaca» με 244 κατοίκους. Η παλαιότερη ονομασία του ήταν Μηλιά.
Η Σφάκα είναι κρητικό χωριό του Δήμου Σητείας στον Νομό Λασιθίου (υπάρχουν δύο χωριά στον νομό Λασιθίου με το ίδιο όνομα, το άλλο βρίσκεται στον Δήμο Ιτάνου). Βρίσκεται στην Εθνική Οδό Σητείας - Αγίου Νικολάου, απέχοντας 33 χιλιόμετρα από την πρώτη και 40 από το δεύτερο. Έχει 328 κατοίκους (2001) και χωρίζεται από τον κεντρικό δρόμο σε δύο συνοικισμούς το πάνω και κάτω χωριό.
Ονομασία
Η ονομασία του χωριού οφείλεται σε πηγή με πικροδάφνες (σφάκες). Αναφέρεται για πρώτη φορά στην ενετική απογραφή του 1583 με το όνομα «Sfaca» με 244 κατοίκους. Η παλαιότερη ονομασία του ήταν Μηλιά.
Ζάκρος!!!
Η Ζάκρος είναι χωριό στην ανατολική ακτή της Κρήτης. Διοικητικά υπάγεται στον δήμο Ιτάνου του νομού Λασιθίου. Στην περιοχή βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Μινωικής πόλης της Ζάκρου και αποτελούν σήμερα σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Μινωικού πολιτισμού. Θεωρείται ότι υπήρξε ένα από τα τέσσερα κύρια διοικητικά κέντρα των Μινωιτών, ενώ το προστατευμένο λιμάνι της και η στρατηγική της θέση την κατέστησαν σημαντικό εμπορικό κέντρο για το εμπόριο προς τα ανατολικά.Στην πόλη κυριαρχούσε το παλάτι της Ζάκρου, το οποίο κτίστηκε το 1900 π.Χ. περίπου, ξανακτίστηκε το 1600 π.Χ περίπου και καταστράφηκε το 1450 π.Χ μαζί με τα υπόλοιπα κύρια κέντρα του Μινωικού πολιτισμού. Σήμερα τα ερείπια του παλατιού είναι εμφανή και επισκέψιμα, καθιστώντας τη Ζάκρο δημοφιλή τουριστικό προορισμό.
Αρχαιολογία
Η Ζάκρος ανασκάφηκε πρώτη φορά από τον Ντ. Χάουαρντ της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών οπότε και αποκαλύφθηκαν δώδεκα σπίτια, όμως η ανασκαφή σταμάτησε. Το 1961 ο Νικόλαος Πλάτων ξεκίνησε εκ νέου την ανασκαφή και ανακάλυψε το Παλάτι της Ζάκρου. Στον χώρο ανακαλύφθηκαν επίσης αργιλικές πλάκες με επιγραφές σε Γραμμική Α[1]. Τέλος ανακαλύφθηκε αρχαίος λαβύρινθος όμοιος με αυτούς της Κνωσού και της Φαιστού.
Η Ζάκρος είναι χωριό στην ανατολική ακτή της Κρήτης. Διοικητικά υπάγεται στον δήμο Ιτάνου του νομού Λασιθίου. Στην περιοχή βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Μινωικής πόλης της Ζάκρου και αποτελούν σήμερα σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Μινωικού πολιτισμού. Θεωρείται ότι υπήρξε ένα από τα τέσσερα κύρια διοικητικά κέντρα των Μινωιτών, ενώ το προστατευμένο λιμάνι της και η στρατηγική της θέση την κατέστησαν σημαντικό εμπορικό κέντρο για το εμπόριο προς τα ανατολικά.Στην πόλη κυριαρχούσε το παλάτι της Ζάκρου, το οποίο κτίστηκε το 1900 π.Χ. περίπου, ξανακτίστηκε το 1600 π.Χ περίπου και καταστράφηκε το 1450 π.Χ μαζί με τα υπόλοιπα κύρια κέντρα του Μινωικού πολιτισμού. Σήμερα τα ερείπια του παλατιού είναι εμφανή και επισκέψιμα, καθιστώντας τη Ζάκρο δημοφιλή τουριστικό προορισμό.
Αρχαιολογία
Η Ζάκρος ανασκάφηκε πρώτη φορά από τον Ντ. Χάουαρντ της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών οπότε και αποκαλύφθηκαν δώδεκα σπίτια, όμως η ανασκαφή σταμάτησε. Το 1961 ο Νικόλαος Πλάτων ξεκίνησε εκ νέου την ανασκαφή και ανακάλυψε το Παλάτι της Ζάκρου. Στον χώρο ανακαλύφθηκαν επίσης αργιλικές πλάκες με επιγραφές σε Γραμμική Α[1]. Τέλος ανακαλύφθηκε αρχαίος λαβύρινθος όμοιος με αυτούς της Κνωσού και της Φαιστού.
Έξω Λακώνια!!!
Το χωριό Έξω Λακώνια με 298 κατοίκους (απογραφή 2001) βρίσκεται οκτώ χιλιόμετρα δυτικά από την πόλη του Αγίου Νικολάου στην ανατολική Κρήτη. Το χωριό αποτελείται από έξι μικρότερα χωριά: Παναγία (144), Φιορέτζηδες (18), Μαρνέλληδες (82), Βλάχηδες (19), Καρτέρηδες (31) και Πεπόνηδες (4). Όλα τα χωριά βρίσκονται σε πεδιάδα ανάμεσα σε λόφους. Στα μικρότερα χωριά κατοικούν μόνιμα μόνο λίγες οικογένειες και οι περισσότεροι είναι μεγάλοι σε ηλικία. Αν και τα Έξω Λακώνια είναι μόνο οκτώ χιλιόμετρα μακριά από τον Άγιο Νικόλαο, δεν υπάρχει κανένα ξενοδοχείο. Επίσης δεν ενοικιάζονται καθόλου διαμερίσματα για διακοπές. Η πλειοψηφία του πληθυσμού ζει από τη γεωργία. Σχεδόν όλες οι οικογένειες έχουν τα δικά τους χωράφια και περιβόλια με λαχανικά, σταφύλια και κυρίως με ελιές. Πολλοί κάτοικοι αναφέρουν ότι έχουν παιδιά που έφυγαν από το χωριό γιατί ονειρεύονταν μια καλύτερη ζωή στις μεγαλύτερες πόλεις και ότι θα βρουν περισσότερες διεξόδους. Έτσι πολλοί δουλεύουν στον Άγιο Νικόλαο, στο Ηράκλειο ή στην Αθήνα και επισκέπτονται τη γενέτειρα τους για λίγες μέρες τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή το καλοκαίρι.
Το χωριό Έξω Λακώνια με 298 κατοίκους (απογραφή 2001) βρίσκεται οκτώ χιλιόμετρα δυτικά από την πόλη του Αγίου Νικολάου στην ανατολική Κρήτη. Το χωριό αποτελείται από έξι μικρότερα χωριά: Παναγία (144), Φιορέτζηδες (18), Μαρνέλληδες (82), Βλάχηδες (19), Καρτέρηδες (31) και Πεπόνηδες (4). Όλα τα χωριά βρίσκονται σε πεδιάδα ανάμεσα σε λόφους. Στα μικρότερα χωριά κατοικούν μόνιμα μόνο λίγες οικογένειες και οι περισσότεροι είναι μεγάλοι σε ηλικία. Αν και τα Έξω Λακώνια είναι μόνο οκτώ χιλιόμετρα μακριά από τον Άγιο Νικόλαο, δεν υπάρχει κανένα ξενοδοχείο. Επίσης δεν ενοικιάζονται καθόλου διαμερίσματα για διακοπές. Η πλειοψηφία του πληθυσμού ζει από τη γεωργία. Σχεδόν όλες οι οικογένειες έχουν τα δικά τους χωράφια και περιβόλια με λαχανικά, σταφύλια και κυρίως με ελιές. Πολλοί κάτοικοι αναφέρουν ότι έχουν παιδιά που έφυγαν από το χωριό γιατί ονειρεύονταν μια καλύτερη ζωή στις μεγαλύτερες πόλεις και ότι θα βρουν περισσότερες διεξόδους. Έτσι πολλοί δουλεύουν στον Άγιο Νικόλαο, στο Ηράκλειο ή στην Αθήνα και επισκέπτονται τη γενέτειρα τους για λίγες μέρες τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή το καλοκαίρι.
ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΕΣ!
Γιάννης Χαρούλης
Ο Γιάννης Χαρούλης, γεννημένος στις 13 Ιανουαρίου 1981 στα Έξω Λακώνια, Λασιθίου Κρήτης, είναι Έλληνας μουσικός και ερμηνευτής που ασχολείται με την κρητική παραδοσιακή και έντεχνη μουσική.
Βιογραφία
Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν σε ηλικία 6 ετών, οπότε και ο πατέρας του, γλύπτης στο επάγγελμα, του έδειξε να παίζειμαντολίνο. Λίγο αργότερα απέκτησε το πρώτο του λαούτο και ξεκίνησε τη μελέτη της παραδοσιακής μουσικής της ιδιαίτερης πατρίδας του. Από την ηλικία των 15 ετών ξεκίνησε να εργάζεται ως οργανοπαίκτης σε πανηγύρια. Στην Αθήνα εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως προσκεκλημένος του Χρήστου Θηβαίου σε μια συναυλία – αφιέρωμα στο Νίκο Ξυλούρη στο Θέατρο του Λυκαβηττού.Ο πρώτος του προσωπικός δίσκος με τίτλο «Γύρω μου και εντός» κυκλοφόρησε το 2003 με συνθέτη τον Μιχάλη Νικολούδη και παραγωγό τον Μιχάλη Κουμπιό, ο δεύτερος με τίτλο «Νύχτα στο Αιγαίο» τον Ιούνιο του 2006 και ο τρίτος «Χειμωνανθός» το Νοέμβριο του ίδιου έτους, σε παραγωγή του Μάνου Ξυδούς. Το Μάιο του 2012 κυκλοφορεί ο δίσκος του «Μαγγανείες» σε τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Παράλληλα συμμετείχε στις συλλογές «Σαν έρθουν μάνα οι φίλοι μου» (Νοέμβριος 2003) και στη βραβευμένη μεΑρίων «Δώδεκα και μία ματιές στα Δωδεκάνησα» (Οκτώβριος 2005). Το 2010 ηχογραφεί δύο τραγούδια σε μουσική του Μίνωα Μάτσατα οποία συμπεριλήφθησαν στο soundtrack της τηλεοπτικής σειράς «Το Νησί».Ο Χαρούλης έχει εμφανιστεί ζωντανά σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλα και σε συναυλίες στην ελληνική επαρχία. Έχει συνεργαστεί με τους καλλιτέχνες: Χρήστο Θηβαίο, Μελίνα Κανά, Μάνο Ελευθερίου, Διονύση Τσακνή, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μίλτο Πασχαλίδη, Μάνο Ξυδούς, Νατάσσα Μποφίλιου κ.ά.
Ο Γιάννης Χαρούλης, γεννημένος στις 13 Ιανουαρίου 1981 στα Έξω Λακώνια, Λασιθίου Κρήτης, είναι Έλληνας μουσικός και ερμηνευτής που ασχολείται με την κρητική παραδοσιακή και έντεχνη μουσική.
Βιογραφία
Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν σε ηλικία 6 ετών, οπότε και ο πατέρας του, γλύπτης στο επάγγελμα, του έδειξε να παίζειμαντολίνο. Λίγο αργότερα απέκτησε το πρώτο του λαούτο και ξεκίνησε τη μελέτη της παραδοσιακής μουσικής της ιδιαίτερης πατρίδας του. Από την ηλικία των 15 ετών ξεκίνησε να εργάζεται ως οργανοπαίκτης σε πανηγύρια. Στην Αθήνα εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως προσκεκλημένος του Χρήστου Θηβαίου σε μια συναυλία – αφιέρωμα στο Νίκο Ξυλούρη στο Θέατρο του Λυκαβηττού.Ο πρώτος του προσωπικός δίσκος με τίτλο «Γύρω μου και εντός» κυκλοφόρησε το 2003 με συνθέτη τον Μιχάλη Νικολούδη και παραγωγό τον Μιχάλη Κουμπιό, ο δεύτερος με τίτλο «Νύχτα στο Αιγαίο» τον Ιούνιο του 2006 και ο τρίτος «Χειμωνανθός» το Νοέμβριο του ίδιου έτους, σε παραγωγή του Μάνου Ξυδούς. Το Μάιο του 2012 κυκλοφορεί ο δίσκος του «Μαγγανείες» σε τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Παράλληλα συμμετείχε στις συλλογές «Σαν έρθουν μάνα οι φίλοι μου» (Νοέμβριος 2003) και στη βραβευμένη μεΑρίων «Δώδεκα και μία ματιές στα Δωδεκάνησα» (Οκτώβριος 2005). Το 2010 ηχογραφεί δύο τραγούδια σε μουσική του Μίνωα Μάτσατα οποία συμπεριλήφθησαν στο soundtrack της τηλεοπτικής σειράς «Το Νησί».Ο Χαρούλης έχει εμφανιστεί ζωντανά σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλα και σε συναυλίες στην ελληνική επαρχία. Έχει συνεργαστεί με τους καλλιτέχνες: Χρήστο Θηβαίο, Μελίνα Κανά, Μάνο Ελευθερίου, Διονύση Τσακνή, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μίλτο Πασχαλίδη, Μάνο Ξυδούς, Νατάσσα Μποφίλιου κ.ά.